Her insan yara izlerini en derinlerde saklar da benim en kalıcı izlerim hep yüzümde kaldı, bu yüzden artık gülümseyemiyorum...
Ben Tunca
Aile bağlarını çoktan koparmış, ama en çok bir ailesi olmasını isteyen Tunca. Aşkın en acısını en tatlısını tatmış, öğrendiklerine pişman olmuş.. Öğrenmekten artık korkar olmuş Tunca.
Cenneti ve cehennemi içinde taşıyan, kendi yangının izlerini yüreğine gömmüş, cennetini içinde kaybetmiş Tunca.
Ben Tunca
Küçüklüğü oradan oraya savrulmuş, küçükken büyümüş büyümek zorunda kamış Tunca. Evim diyebileceği bir yeri olmayan kendini bir yere ait hissetmeyen Tunca. Bu yüzden sevdiği kızlara çok değer veren ve her seferinde kazıklar yiyen Tunca...
Ağlarken kendini gören, ruhen yıkılmış Tunca.
Annesinin sırık oğlu
Babasının aslan oğlu
Kardeşinin tek abisi
Kimini Tuci'si , Tucittin'i Tucit'i
Sevdiğini gözlerinde her gün ayrılık ağnını görmekten çekinen Tunca.
Ölümüne kaza namazları kılının Tunca.
Kendime Not: Doğum günün kutlu olsun Tuci...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.