Kadınlar, kendilerini seven adamlardan hoşlanmazlar.. Kadınlar ulaşamadıklarına tutulur, onlar için mücadele eder, elinin altındakini de her ihtimale karşı hazırda tutar, onları bütünüyle kaybetmek istemezler.. Ne kadar akıllı olursa olsun, kalbi ve aklı arasında kalan bir kadın, doğruyu bilmesine rağmen yanlışa gider.. Düşer dizlerinin üstüne, oturur kendi haline acır..
Kadınlar diyorum;
Asla iyi adam sevmezler..
Bence keder, beynine göre birinin öldüğünü kabullenmesi için geçen bir zaman aralığı, çünkü vücudunda ki her şey; aklın, tüm benliğin sana onların canlı olduklarını hatırlatıyor ve bundan kurtulman uzun zaman alıyor.. Ama en zorunda sevdiğin birini unutmak...
Unuttum mu diye kendime soruyorum bazen, unutabildim mi geçmişi.. insan kendi geçmişini unutabilir mi ? bu insanın kendini unutması demek değil mi ? İnsan kendi geçmişini unutarak en büyük ihaneti kendine yapar aslında. Kendinden kaçar, uzaklaşır...
Affetmek erdemse unutmamak akıllılıktır, ilk pişmanlık büyük derstir almayan çok pişman olur. Bu arada çok pişman olan aslında hiç pişman olmamıştır...
Sevdiğim insanları kaybetmekten her zaman korktum..
Bazen merak ediyorum;
Beni de kaybetmekten korkan var mıdır acaba diye...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.