Hayatıma giren en son ve en güzel kız...

Ben küçükken  düştüğümde bakınmazdım etrafa, el aramazdım kaldıracak, bir anne öpücüğüne gerek duymazdım, babamın “benim oğlum hiç ağlar mı?” sözünü beklemezdim ağlamamak için.. Silerdim dizimi, ellerimi.. Kalkardım.. 

Ne zaman sen girdin hayatıma her düştüğümde elini arar oldum, yaramı silmeni istedim, 'canım bir şeyin var mı' deyişini bekler oldum... Ben ağlar oldum senden sonra.. silemedim senden sonra dizimi ellerimle

Ben senden sonra kalkamadım...

Huzuru zaman mı çaldı benden yoksa üzerimden çok mu zaman geçti mukayese edemiyorum inan. Gidişine yüklediğim onca ucu bucağı olmayan anlamlar kafamda kurduğum senaryolar sonunda beni güçsüz kıldı. Aslında güçlü insan yokmuş hayatta, güçlü gözüken insanlar varmış sen gibi , ben gibi, biz gibi...

Senden sonra saklanır oldum; gerçeklerden, arkadaşlarımdan, tahammül edemediğim bende bıraktığın birçok duygudan... Her köşeden sen çıkacakmışsın gibi döner oldum sokakları... Her gün uyumadan iyi geceler diledim sana gecelerin iyi geçsin diye mesela, Beni bilirsin pek kahve sevmem senden sonra kahve içer oldum kahve içerken bu kız neden bu kadar mutlu oluyor diye kendimi senin yerine koydum bir bardak bol fındıklı kahvede seni andım haberin yok ve adım gibi eminim seninde daha önce hiçbir şeyden bu kadar çok haberin olmamıştı.

Bazen saklananlar bulunmayı en çok isteyenlerdir...

Başıma gelen en güzel ikinci şey gülüşündü... 

İlki ise

Bana gülüyor olmandı

Ama hiç bir şey gülüşünü benden alıp başkasına vermen kadar acıtamamıştı canımı...

Hayatıma giren en son ve en güzel kız;
Bundan on sene sonra kim olur hayatımda bilmiyorum ama on yıl sonrada seni sevicem bunu biliyorum...