Sevaplarım Günahlarımla Sevişir Halde...

Hayat mı bizi savurdu buralara yoksa biz mi birbirimizi savurduk buralara sevgili ? verilen sözlerin hiç mi kıymeti yoktu yada insan mutluyken söz vermemeli mi ? Bence insan tutabileceği sözler vermeli karşısındakine , tabi birde karşıdaki insanın ne derece değerli olduğuyla da ilgili bir şey birazda bu o konu çok ayrı zaten. 

Seni asla bırakmam deyişlerin kulaklarımda yankılanıyor bu aralar , ''seni bir daha asla üzmeyeceğim'' dikkat edersen bir daha kelimesini kullanmışsın demek ki beni üzüyor muşsun insan aşkın toz pembe halindeyken fark edemiyor bunları  , şimdi yeni yeni görüyorum gerçekleri , ayaklarım yere daha sağlam basar oldu bu aralar. Senden bana bir güvensizlik birde fazlasıyla şüphe kaldı , mutlusundur umarım... 

Bu hayatta en büyük hatam sensin derdim kendi kendime bir yanım bu lafı duyunca öyle sancılar içine giriyor ki kendime ihanet ediyorum sanki , kendimle çatışıyorum konu sen olunca sevgili , bir yanım senin gülüşüne açken diğer yanım senin adını bile duymaya tahammül edemiyor. 

Kendime bile itiraf edemediğim şeyler var sevgili , aynalar bile bu yanımı göstermiyor bana. Özlüyorum demek çok zor oldu hala seviyorum demek kendime ötenazi yapmak gibi geliyor artık , her mutlu olduğum hayalde baş role seni koymaktan yoruldum ben ,  film değişiyor senaryo değişiyor ama sen hep ana karakter sin benim hayatımda.

Göğsümde uyurken rahatsız olmayasın diye yavaş yavaş nefes alacak kadar sevdim seni...

Ben seni çok sevdim. Çok uzun sevdim. Bir şeyleri sevmeye sende başladım, birilerine güvenmeye de. 

Sonra ne oldu? 

Ben birilerine güvenmemeye sende başladım, bir şeyleri sevmeyi bırakmaya da. Sonra çok uzun sevmedim. Ben kimseyi sevmedim bir daha.

Düşünüyorum da seni kimse benim kadar çok ve benim kadar uzun sevemez. 

Düşünüyorum da seni kimse benim kadar çok ve benim kadar uzun sevmeyecek.