Antidepresan Gülümsemeler

Hayat mutluluklar ve mutsuzluklar arası gidip gelen ince bir çizgi misali, bir o taraftayız bir bu tarafta.

Mutluyduk oysa ki... 

Bizi mutsuzluğun tarafına itenler neydi ki ? Yaptıklarımız mı, yapmadıklarımız mı yoksa yapamadıklarımız mı ?

Hala özlediğim anlar, anılar ve hatta geri dönebilsem bilerek yapacağım yanlışlarım var biliyor musun. Hayatımın hatasısın belkide ama benim hala hata yapasım var.

Geri dönüşü olmayan bir yola ayrı virajlardan girdik. Belki hiç yollarımız kesişmeyecek artık. Ne ben yürüdüğüm yolu geri dönüp seni bulurum ne sen yaptığın hatalardan geri dönüp bu hatalarını telefi edebilirsin...

Sahi hatalarını telafi etmek ister miydin ?

Güzel günler gelirde ben görür müyüm ? Bilemem...

Bu soruları sormaktan ziyade artık sen neler hissediyorsun ? özlüyor musun, anımsıyor musun, sabah uyandığında bir eksiklik hissediyor musun yada kafanı yastığa koyduğunda...

Uçurumun kenarında aşağı doğru uzun süre bakarken fark ettim, uçurumda uzun süredir bana baktığını...   

Su yolunu bulur da ben bulur muyum ? Bilmiyorum.

Vazgeçtim her şeyden, Artık gel helalleşelim.

İşte benim özetim...

İşte geldik gidiyoruz...

Günah ve sevaplarımı vicdan terazime koyduğumda ne tarafın ağır bastığını hala bilemiyor olmak yaşanan yılların hakkını verebildim mi ? sorusunu sorduruyor bu aralar.

Öz eleştiri yapıyor olmak kendi içinde bir şeylerini sorguladığını kanıtlıyor da neyi, kimi yada neden sorguladığımı bulamıyorum.

Ben kimim nereden geldim ? Nereye yürüyorum ? Gönlümün bahçesine günde kaç çiçek dikiyorum ? Aynamın cadısına günde kaç kez selam veriyorum ? Evimin hangi odasında ölmek istiyorum ? 

Bende bilmiyorum...

İşte benim özetim...

Çok hata yaptım şimdiye kadar, inkar etmiyorum...
Ders aldıklarım oldu, almaya vakit bulamadıklarım...
Duyduklarım doğruysa zaferlerimde olmuş...
Ahımı alanlar fatura ödüyormuş...
İyi ki yapmışım dediğim şeylerde var, keşkelerimde...
Şimdi yeni bir hayatım var, yeni insanlarla yeni yerlerde ve yeni zamanlarda...
Eskilerde var hafızamda ama çoğu eski yerlerde ve eski zamanlarda...
Geri döndürmek istediğim zamanlarım da ve engellemek istediğim başlangıçlarım da...
Hayatımdan seneler çalan insanlar iyi ki çalmışlar...
İyi ki olmuşlar hayatımda ve büyütmüşler beni...
Hafızamdan silmek istediğim görüntüler, silemediğim sözler var..
Duymamış olmayı istediğim ama duyduğum, kimilerinin gözüne sokmak istediğim gerçeklerim var...


Bazen saklı kalmasını doğru bulduğum; hepsinin bir yeri ve zamanı olduğunu bildiğim, içimde tuttuğum çok şey var...

İçimde Ölen Biri Var...

Saatin tiklemesini hep kalp atışlarına benzetmişimdir, Sessiz ve derinden gelirdi sonsuza açılan bir kapı gibi, sonu olmayan bir yola ilk adımdı kalp atışların...

Saat diyorum sadece o anki zamanı mı gösterir ? Yoksa beraber geçen onca şeyi içinde barındıran ikimizi anlatan bir kısır döngüsü mü ? Zaman diyorum sadece o anımı gösterir ?

Hadi bana bizi anlat canım çok sıkılıyor bu aralar, çok uzaktasın duymuyorsun beni, görmüyorsun, fark etmiyorsun. Depremler oluyor beynimde, insanlar susmuş, içimde ölen biri var...

Benim halimi bir tek sen anlarsın. Seninkini de ben. Annesi ölenlere öksüz diyorlar. Babası ölenlere ise yetim. Onların halini tarif edecek sıfatları var. Biz birbirimizi kaybettik. Ya biz ? bizim acımızı kim nasıl tarif edecek.

Yarın sabah güneş doğar mı?  Yoksa hep böyle karanlık mı kalır; bilmiyorum.

Bir gün karşılaşır mıyız ? bilemiyorum, ben karşılaşacağımız günü kendime tekrarlayarak avunuyorum senden sonra, gene o köşe başını döneceksin bir gün bana doğru bende sana doğru koşar adım ilerleyeceğim aynı geçmişte olduğu gibi.

Belkide bir şarkının nakaratında gizlice ağlamışızdır. Bence bu haberimiz olmadan en güzel karşılaşmamızdı kim bilir....