Gülüşüne Hayran Kaldığım

Bir kız sevmiştim, gülüşüne hayran kaldığım...

Hiç yaşanmamış anılar birikiyor içimde, belkide hiç yaşanmaması gereken şeylerdi adını koyamıyorum çok karışığım...

Geçmişle yüzleşmemek için yeni birilerilerini koyuyorum kalan boşluklarıma, sahte gülücükler atıyorum, kahkahalarıma ben bile üzülüyorum bazen. 

Bir kız sevmiştim, gülüşüne hayran kaldığım...

Yatağın köşesinde seni özlemek çok sancılı bilmem farkında mısın ? Geceleri uyumak için ya başka tenler kullanır oldum yada kendimi gün içinde yorup uyuduğumu bile hatırlamamak için elimden geleni yapıyorum şu sıralar. Seni unutmak için hayatımı bozuk para gibi harcıyorum haberin yok...

Bekliyorum... biri gelecek, kafamda kurduğum o kadın beni arıyor bir yerlerde onun sen olmadığına inandırdım kendimi de ya senin için doğru adam bensem ne olacak ? burada bile senin için üzüle bilen bir adam var.

Tanrı insanları ilk yarattığında çift başlı, çift kol ve bacaklı yaratmış. Ancak zamanla kavga etmeye başlayan insanları tanrı ortadan ikiye bölmüş. Artık tek kafamız çift kol ve bacaklarımız kalmış şuan ki halimiz gibi. Ve çiftleri kavga etmesinler diye birbirlerinden çok uzaklara göndermiş. O günden beri kişi çiftini yani kendisi için doğru insanı arar olmuş bir tek ruh eşi olurmuş her insanın...

Ye benim ruh eşim sensen...

Hoşçakal Sevgili... Ben son vedanın adını ELVEDA koydum...