O An Bir Daha Yaşanmayacak…

Gözlerim ne zaman bir yere dalsa o an aklıma sen geliyorsun bir yere on saniyeden fazla bakamıyorum. Herkeste her şeyde, baktığım bir manzarada kurduğum hayallerde ne işin var zamanla beraber seninde gitmen gerekmiyor muydu? Neden hala sıcaksın? Zamanla her yokluğa alışıyor da insan bu yokluğu kabullenemiyor.

O kadar ağır ki bıraktığın bu yük, omuzlarım artık kaldırmıyor bana bıraktıklarını tek bir celsede bu yükü boşalta bilmeyi istiyorum, bu kamburları atmak o kadar zor ki benden bir parça oldu hepsi, senden bana yapışan hayatımın her yerine tutunan bu sendenler aynı kör bir insanın rüyasında renkleri görmesi gibi acı veriyor bana.

İnsan bazı şeyleri çok özler, ilerde tekrar yapacağından emin yaşar ya hani, bilir o anın tekrar geleceğini, bilir istediği şeyin olacağını , biz diye bir şeyin tekrar olmayacağının farkına vardığım gün benden bir şeylerin gittiği gündü biliyor musun. Hayalinden bile kaçtığım sensizliğin artık hayatımın tam ortasında olduğunu fark ettiğim o an her bir hücreme sensizliğin girdiği o soğuk ve karanlık anda ben bir şeyleri kaybettim bu hayatta beni benim önümde yerle bir ettim.

Şimdi ister pişman ol, istersen yaptıklarının hala arkasında dur.. Bu defa o kadar bencilceydi ki, o kadar kırıcı, o kadar yorucu oldu ki kabullendim ayrılığı..

Ne kadar da yorulmuşum, yıpranmışım meğer yeni yeni fark ediyorum. İnan üzülmek bile gelmiyor içimden.

Eskisi gibi beceremiyorum…

Bir fotoğraf var, saklıyorum. Kitaplıkta kimsenin okumak istemeyeceğinden emin olduğum bir kitabın içinde. 239. sayfada duruyor. Ne zaman çok özlesem elim hemen 239.sayfayı buluyor. önce fotoğrafına bakıyorum sonra o sayfada altını çizdiğim " onu görüp de şeytanın vaktiyle bir melek olduğunu hatırlamamak imkansızdı" cümlesine.

Yokluğumu anlaman zaman alacak sevgili

Ve

Sen en çok adını benden duymayı özleyeceksin…

Son Vedanın Adını Elveda Koydum...

Sırf sen mutlu ol diye kendimden ödün verdiğim kadın, şuan neredesin, aklında mıyım, hayallerinde miyim, günün benimle başlayıp gece yastığa başını koyduğunda benimle mi bitiriyorsun ? yada benle gelecek hayalleri kuruyor musun ? seni senden daha çok düşünen birisini buldun mu ? yada seni senden daha çok düşünen birinin hayatına girdiğinin farkında mısın ?

İnsan boğulur ya hani ciğerleri su ile dolar acı çeker, oksijene ihtiyar duyar, duydukça daha derin nefesler alır daha çok su yutar daha çok acı çeker, çırpınır bataklıkta batmaktadır ama kurtulmak için içgüdüsel olarak kurtulmaya çalışır, çırpındıkça daha çok batar dibe doğru, sana çırpınıyorum sana susuyorum, seni ciğerlerime çekmek istiyorum anlasanasa artık....

Senle geçen günlerin tekrarı yok artık, senle yaşanan anıların bir benzeri yoka artık, sana aldığım çiçekler tekrar açmayacak mesela, bana bakarak verdiğin sözler artık hiç tutulmayacak mesela artık, ben seni sensiz yaşarken, sen bensiz hayatına devam ederken, ben sensiz seni yaşarken, sen bensiz güne başlarken, ben sensiz seni düşünürken, sen bensiz başkalarına gülerken, ben sensiz yarınımı düşünürken, sen bensiz hayatına devam ederken, ben sensiz nefes bile alamazken, sen bensiz mutlu olurken, ben sensiz gülmeyi unuturken, sen ban verdiğin sözleri başlarına verirken, ben seni sadece hayallerimde yaşarken, sen beni çoktan unutmuşken, ben seni rüyalarımda görürken, benden sana kalanlar sende artık yitmişken, senden bana kanlar beni bitirirken, sende bana dair bir şey kalmamışken, bende seni anlatan cümleler bitmemişken...

Ben seni derinlerde bir yerlerde sakladım, kendimden bile sakladım...

Ağlarken gülmeyi senden sonra öğrendim, mutsuzken içten içe her hücrenin özlem kanserine yenik düşmesinide.

Ben kollarımı kuşlara verdim
Gözlerimi gecelere
Hislerimi rüzgarlara sana essin diye

Ve

Umutlarımı karanlıklara...
Her gece sana değsin diye sevgili....


Ben karanlık olan her yere ışık diye seni diktim haberin yok...

O Tek Somuttu Ben Soyutladım...

Gidişinle zaman bende durdu sanki tüm saatlerimde akreple yelkovan birbirine küstüler, ne biri diğerini kovalıyor nede yan yana geliyorlar artık aynı senle ben gibi…

Bazı şeyleri yaşadıktan sonra eskisi gibi kalamıyorsun kişiliğinin bir parçası oluyor, ya onlarla yaşıyorsun ya da yaşayamıyorsun. Seninle yaşamak çok zorlaştı artık, bana yaptıkların değil benimleyken yapmadıkların en çok canımı acıtıyor ya da senden göremediğim sevgi, ilgi, canımı acıtır oldu anlamıyorum. Aslında olaya artık farklı bir gözle yaklaşmaya başladım sanırım veya seni çok düşünmekten artık ne düşündüğümü bende bilmiyorum.

Şimdi sen kime gülüyorsun, kime alışıyorsun, kimin ellerinden tutuyorsun, gün içinde benim seni düşündüğüm kadar aklında mıyım?

Yoksa artık benim adım sana çok mu yabancı? Seni geç buldum ve ayrılık düşüncesi asla yok bende derken çok samimi gibiydin.

Ben;

Senin sevgine hiçbir zaman inanmadım…
Yanımda olduğunu hiçbir zaman görmedim…
Samimiyetine hiçbir zaman güvenmedim…
Gelişine hiçbir zaman şahit olmadım…
Sadakatinden daima şüphe ettim…
Sen de bütün güvensizliğimi ve şüphelerimi boşa çıkarmadın…
Bu yüzden gidişin takılmadı gözlerime…

Sen tek somuttun ben soyutladım
Bir yanlışı iki kez afladım üç etti elvedaladım…