Yaşlı bir adamın gençliğini aradığı yaşlı gözler gibi arıyorum seni, bütün suretleri sil ne fayda baktığım her yerde gülüşün var.
Gittin...
Gidişini görmemek için gözlerimi kapattım Öylesine acıdıki içim, tutup koparsalardı kolumu bacağımı bu kadar acı duymazdım. Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden.
Ağlayamadım...
Sen benim hayat bahçem, sen benim sabah güneşim, sende benim çocukluğum, umutlarım var.
Çok karanlık bir cümlede durmuş gibiyiz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.