İrem bahçesinden treni kaçırdım mı? Yoksa o treni beklerken hayatımı kaçırdım inan bilmiyorum.
Hatırlamak bıçak gibidir. Yaralayabilir.
Kimi zaman sabah uyandığımda ansızın çaldı kulaklarımı sesin... Günaydın. Bazen izlediğim bir dizide duyduğum bir cümle insana geçmişinin dejavusunu yaşatır mı? Yaşattı.
Geçmişi geçmişte bırakmak öyle kolay olmuyormuş, ya birinin bir cümlesinde gelir anılar, ya gördüğün bir manzarada gidiyorsun anılarına... ve en kötüsü en mutlu anında buluyorlar seni ve derin boşluklara düşüyorsun yüzünde sahte charlie chaplin gülüşünle güne devam ediyorsun.
Yaşadıklarımız ve anımsadıklarımızdan ibaretiz aslında.
Ne geçmişi silebiliyoruz nede onlarla yaşayabiliyoruz...
Geçenlerde okuduğum bir kitapta geçmiş hala gün içinde senle ve kafanda soru işaretleri bırakıyorsa aslında hiç geçmemiştir yazıyordu. İnsan neden mutlu olduğu anılarla değilde mutsuz olduğu anları taze tutar ki ?
Mazoşist miyiz? Yoksa yaradılışımız mı bu?
Anımsamak nasıl bir şeydir? İnsan neleri anımsalar? Anımsadığı yer neresidir? Anımsadığı anlara dönmek var mıdır? mümkün müdür? Yoksa kader sadece ileriyi mi gösterir. Anımsadığın anlar, hatıralar hala orada mıdır? Baksan görür müsün? Anımsadığın anları tekrar yaşayarak aynı şeyleri yaşayarak yine mutlu olabilir misin? Geçtiğin deniz, vardığın liman, geride bıraktıkların seni hatırlar mı? Seni koynuna alıp esirgeyip saklar mı?
Anımsamak kabiliyet değil. Zarurettir.
